Klub Młodego Chemika

[szpaner]

Ten temat umieściłęm na forum "off topic" ponieważ niewiele ma wspólnego z chemią.

Niestety, nie mogę zrobić żadnych zdięć, ani filmu, ponieważ światło jest za słabe. Kamera poprostu go nie widzi.

Ale my: tak. Widzimy, podziwiamy, i coraz bardziej nam się to podoba... Prawda?

Jest to bardzo proste doświadczenie, nie wymagające ani wiedzy, ani szczęścia, ani trudnych do zdobycia substancji, ani szkła labolatoryjnego.

A więc do dzieła:

Potrzebujemy tylko 4 żeczy:
1) grubej szklanki ( coś w stylu nutelli - ale MUSI być przeźroczysta - żadnych kubków )
2) cukru
3) łyżeczki
4) ciemnego pomieszczenia ( np. łazienki )

Ewentualnie:
pomocnika
publiczność (oby nie zbyt liczną....)

Co trzeba zrobić - krok po kroku:

1) Do szklanki wsypujemy cukier, do wysokości 1/5 - 1/4 pojemności szklanki
2) Bierzemy CZYSTĄ i SUCHĄ łyżeczkę
3) i udajemy się do naszego ciemnego pomieszczenia
4) Teraz najnudniejsza część doświadczenia - czekamy ok 30 sekund, aż nasze oczy przyzwyczją się do ciemności. O tak, zaraz po zgaszeniu światła nic nie zobaczymy.

5) OTO CHWILA, NA KTÓRĄ NIECIERPLIWIE CZEKALIŚMY :
Bierzemy naszą łyżeczkę, rozsypujemy nią cukier po jednej ze ścianek, i mocno ucieramy nią cukier

W miejscu ucierania cukru pojawi się tajemnicze światło...

Jasność światła zależy od tego, jak mocno ucieramy cukier. Efekt jest bardzo ciekawy.
PRZEKONAJ SIĘ SAM!


Kiedyś natrafiłem na to doświadczenie w jakimś magazynie dla dzieci. Myślałem, że to bujda, ale jest taka podstawowa zasada, że nie można założyć, że coś nie jest możliwe. Trzeba to sprawdzić!

Moją reakcję w skrócie można opisać następującym zdaniem:
TO NAPRAWDĘ DZIAłA

[igorp]

bardzo dobry art. Tylko dlaczego to swieci ?

[Kwazar]

Robiłem te doświadczenie kiedyś i rzeczywiście świeci, bardzo słabo, ale błyski są widoczne.

Ps. szpaner dobry art.

[szpaner]

No więc...

Przy ucieraniu cukru trzemy łyżeczką o ściankę szklanki. Na kryształy cukru znajdujące się między łyżeczką a ścianką szklanki działa bardzo duża siła. W kryształach powstają bardzo duże naprężenia, aż w końcu kryształ pęka. W tym momencie powstaje błysk, a łyżeczka zaczyna naciskać na następne kryształy, oraz na te, które powstały po pęknięciu. W ten sposób kryształy pękają tak często, że nasze oczy widzą to jako ciągłe świecenie.

Nie wiem co dokładnie powoduje świecenie pękającego kryształu. Ale właśnie pęknięcie kryształu powoduje błysk

ps: Ściskanie kryształu kwarcu powoduje zbieranie się ładunku elektrycznego na jego końcach.
I to jest wykożystane w zapalarkach do gazu!
ps2:dzięki
ps3:
ps4: szpaner was kicked from #klubchemika.prv.pl by Igorp [stop flooding]

[Kwazar]

A jakby tak kostkę cukru uderzyć młotkiem to może błysk byłby widoczny dla kamery? Co o tym sądzicie?

[szpaner]

ja sądzę, że młotek nie przepuszcza światła.

[Kwazar]

Masz racje, ale co z tego, że nie przepuszcza? Kostka jest dość wysoka błysk nastąpi w momencie uderzenia młotka w kostkę czyli młotek nie zasłoni błysku, wystarczy, że będzie się kamerować z boku. A czym innym uderzysz? Bagietką?

[szpaner]

nie wiem. Może być i bagietka. Kostka cukru jest dość kruchą konsktukcją. Już lepiej byłoby wychodowac jakiś duży kryształ i go zniszczyć
Kwazar, zadanie dla Ciebie wychodować cukrowy kryształ o wymiarach zbliżonych do kostki cukru a potem wysłać mi go mailem

[Kwazar]

Bagietka też jest raczej kruchą konstrukcją. Chodowanie kryształów z cukru jest trudnym zajęciem. Raz zrobiłem roztwór nasycony, to miał konsystencję dość gęstą, lepką, zdaje mi się, że trudno będzie w tym chodować kryształy. Mam bardzo duży kryształ CuSO4,może on się przyda. Dobrym pomysłem jest odlanie lukru do formy w kształcie sześcianu. Powinna wyjść dobra kostka.

[szpaner]

Kwazar, wychoduj kryształ cukru i napisz o tym artykuł
ps: spróbuj wszypywa cukier do gorącej wody. Rozpuszczalnoś będzie ogromna, i dużo wykrystalizuje już przy stygnięciu. roztworu. Poza tym kostka nie musi by doskonała, ważne żeby była doś duża, a będzie można ją wykożystać

Jeszcze powtórzę to doświadczenie, spróbuję zrobić jakiś film, lub zdięcie, a potem trzeba będzie tu posprzątać, bo się off topic robi.

[czerwony-smok]

oj oj oj

kiedyś jak byłem w podstawówce to poprosiłem mojego staruszka żeby mi pomógł w doświadczeniu jak wyżej no i ojciec wymyślił "wsypmy cukier do wrzątku - będzie szybciej"

no i powiem wam że efekt przeszedł najśmielsze oczekiwania bo sznureczek był "czysty" a zamiast roztworu była jedna wielka hmmm tak jakby kra

tzn. nieprecyzyjnie trochę się wyrażam ale ogólnie rzecz biorąc tak jak by się wsadziło rzeke wisłe do słoika i ona by zamarzła

efekt ładny ale nie o to mojej pani ze szkoły chodziło

[szpaner]

Wiesz.... Różnie z tym bywa. Może trzeba było wrzucić do stygnącego roztworu nowy kryształ, który zaczął by rosnąć w roztworze?
A może za szybko wystudziliśćie?

Nie wiem czy wiesz, ale w przemyśle chodowla kryształów wygląda właśnie tak, że przygotowuje się stężony roztwór o WYSOKIEJ temperaturze. Potem roztwór stygnie. W międzyczasie roztwór staje sięprzesycony, więc csubstancja rozpuszczona wytrąca sięaby zachować równowagę.

Później roztwór już tylko paruje

[Kwazar]

Ja mimo wszystko wolę NaCl i CuSO4, kryształy wychodzą ładne i duże, a w przypadku CuSO4 o kolorze niebieskim . Podobno roztwór nasycony Na2SO4 jest cieczą przechłodzoną. Przy odrobinie szczęścia uda mi się go nabyć to zrobię doświadczenie z fotkami i fimami.

Tak naprawdę to ja nie miałem zamiaru chodować kryształów z tego cukru, lecz roztwór nasycony miał mi posłużyć do wyrobu lontu. Najpierw sznurek konopny namoczyłem w roztworze KNO3 i wysuszyłem, tę czynność powtórzyłem kilka razy. Następnie pędzelkiem wysmarowałem sznurek tym cukrowym kleikiem. Gdy roztwór zaczął schnąc i zrobił się jak miód obtoczyłem go w Pcz. Jako, że proch był marnej jakości (bo robiony bez użycia wagi) lont marny wyszedł. Od tego momentu używam komercyjnego lontu visco

Jeżeli przyjdzie mi podczerwień będę móg przesłać zdjęcia z komórki na kompa.

[czerwony-smok]

no ok postaram się jeszcze raz wychodować "po latach"

a wogóle bo widze że tutaj dużo się elektorniką interesujecie, macie jakiś prosty układ termometru? bo szukam i szukam i znaleźć nie mogę...

ewentualnie kupie sobie zwykły co do 250 stopni ma skale ale wolałbym elektronike

[szpaner]

jeżlei może to być termometr progowy, to mam cośco może być odpowiednie.
układ nadawałby się do sterowania grzałką, a jeżlei chcesz utrzymać temperaturę w jakimś zakresie, to będziesz potrzebował 2, ustawionych na końcach zakresu.

Jak Ci bardzo zależy, to mogę narysować w paincie, i przepisać artykuł. (nie mam skanera)
układ opiera się na kostce uA723, a składa się dosłownie z kilku elementów (2 tranzystory, 2 LED-y, potencjometr, termistor, 7 rezystorów, włącznik)
tylko nie wiem, jak z dokładnością pomiarów(i wytrzymałością termistora).
Ale to jest osobny temat nie związany z kryształami. Przydałoby się jakoś rozdzielić.

Prawda Igorp?